نفس‌های حبس شده زمین در تکنیک Earth Bag

تکنیک Earth Bag یک تکنیک ساختمانی است که به طرز شگفت‌آوری، انعطاف‌پذیر و سازگار با محیط زیست است. این تکنیک از مواد در دسترس برای ایجاد فضاهای بادوام و مقرون‌به‌صرفه استفاده می‌‌کند. این روش باستانی که در دوران مُدرن احیا شده، شامل پُر‌کردن کیسه‌های پُر از شن و ماسه با مواد در دسترس مانند خاک، خاک رُس یا حتی مواد بازیافتی است. سپس این کیسه‌ها روی هم چیده و فشرده می‌شوند و دیوارهای محکمی را تشکیل می‌دهند که می‌توان آن‌ها را اندود نمود، رنگ کرد یا حتی با شاخه‌های تاک‌، برای زیبایی طبیعی پوشاند. ساخت کیسه‌های خاک، جایگزینی پایدار برای روش‌های ساختمانی سنتی ارائه می‌کند و به افراد و جوامع اجازه می‌دهد تا فضاهای انعطاف‌پذیر و سازگار با محیط‌ زیست را با حداقل تأثیر بر اِکوسیستم اطراف بسازند. این بار هم معماری زمینه گرا باز هم با شمایلی متفاوت وارد میدان می‌شود تا به وسیله تکنیک Earth Bag خلق بناهای زمینه گرا را بر عهده گیرد.

(برای درک مفاهیم زمینه گرایی در معماری پیش از ادامه خواندن این موضوع به مطالعه مقاله "همه چیز در مورد زمینه گرایی در معماری" بپردازید.)

تکنیک Earth Bag از گونی‌های پُر از خاکی می‌گوید که می‌توان از آنها برای ایجاد دیوارها و سازه‌های گنبدی استفاده کرد. اگرچه این تکنیک هنوز در حال بررسی است، اما به نظر می‌رسد یک روش سریع و آسان برای ساخت بنا‌هایی با مصالح طبیعی ارائه می‌دهد و ممکن است برای مسکن‌های موقت یا امدادرسانی در بلایا نیز مناسب باشد.

در تکنیک Earth Bag خاک مرطوب را در یک گونی یا کیسه‌های برنج پلی‌پروپیلن قرار می‌دهند، سپس روی دیوار چیده و با استفاده از یک ابزار دستی ساده فشرده می‌شوند. همچنین کیسه‌های خاک به طور فزاینده‌ای به عنوان لایه پایه برای تکنیک Cob نیز استفاده می‌شود. وجود سیم خاردار بین لایه‌ها نیز از لیز‌خوردن کیسه‌ها جلوگیری می‌کند و به استحکام کششی نیز می‌افزاید. جالب است بدانید که دیوارهای اندود‌کاری ‌شده نهایی، درست شبیه سازه های خشتی هستند!

نجات کره زمین به دست تکنیک Earth Bag

هزاران نفر در حال حاضر با تکنیک Earth Bag در حال ساختن خانه‌های رویایی، دفاتر کار، فروشگاه‌‌ها، استراحتگاه‌ها، زیرزمین‌ها و پناهگاه‌های خود هستند. هم‌چنین سازمان‌های غیر‌انتفاعی در حال ساخت مدارس، یتیم‌خانه‌ها، پناهگاه‌های اضطراری و سایر سازه‌ها. تکنیک Earth Bag برای کنترل سیل نیز استفاده می‌شود، در برابر زلزله مقاوم است، در سنگرهای نظامی به دلیل مقاومت در برابر گلوله و انفجار استفاده می‌شود و اکنون طرح‌های تایید شده کُدمحور این تکنیک نیز در سراسر اینترنت قابل جستجو هستند.

در اجرای این روش کیسه‌ها تا تقریباً 90 درصد پُر می‌شوند و تنها فضایی برای دوخت کیسه‌ها باید باقی بماند. با این روش قطعا هر کیسه به اندازه ظرفیت خودش پُر می‌شود. درنتیجه از آنجایی که اندازه کیسه‌ها یکسان‌ است، به حفظ سطح دیوارها کمک می‌شود. سپس کیسه‌ها را با نوعی از دوختن می‌بندند و انتهای کیسه‌ها را تا می‌کنند.

در این مرحله از سیم‌سنج یا همان دستگاه اندازه‌گیری قطر یا کلفتی سیم یا ورق‌سیم شماره 15 و به طول حدود 9 اینچ استفاده شده و از یک طرف کیسه، یک قسمت را می‌دوزند و انتهای آن را خم می‌کنند. سپس دوباره در مرکز کیسه یک دوخت بخیه‌مانند ایجاد می‌شود و در نهایت گوشه‌ها را می‌کِشند. در گوشه دیگر هم همین روند تکرار می‌شود و باقیمانده سیم را در کیسه‌ها فرو می‌کنند. این سبک از اجرا در تکنیک Earth Bag حمل و نقل را تسهیل و از ریختن خاک جلوگیری می‌کند و باعث می‌شود ماکسیموم ظرفیت کیسه‌ها پُر‌ شود.

در لایه‌های پایین‌تر، کیسه‌های پُر از شن (قرار دادن دو کیسه برای اطمینان از استحکام بیشتر) را از گوشه‌ها و دهانه‌ها به سمت مرکز می‌آورند. پس از تراز کیسه‌ها با خط ریسمان مَبنا، با تمام‌شدن هر لایه، از محکم‌بودن محل قرارگیری کیسه‌ها اطمینان حاصل می‌کنند. نکته قابل توجه این است که همیشه انتهای بسته‌شده کیسه‌ها را باید روی کیسه‌های دیگر قرار داد تا از ریختن آن‌ها جلوگیری شود. اکنون مرحله اضافه‌کردن دو رشته سیم‌خاردار در 4 نقطه بین هر کیسه است. آجر یا سنگ نیز به طور موقت، سیم خاردار را در جای خود نگه‌می‌دارند.

همچنین از یک نوار لغزنده فلزی برای قرار‌دادن لایه‌های بعدی استفاده می‌شود تا کیسه‌ها به سیم خاردار گیر نکنند. سپس هر کیسه در موقعیت خود به صورت کج و با کمی فشار به سمت کیسه قبلی قرار می‌گیرد. پس از تراز‌شدن کیسه‌ها، با نگه داشتن انتهای یک کیسه، آن فلز لغزنده را بیرون می‌آورند و مراحل ادامه پیدا می‌کنند تا زمانی که دیواره متشکل از کیسه‌های خاک، بالاتر از ارتفاعی قرار بگیرند که رطوبت می‌تواند باعث آسیب شود.

Source: Waldenlabs