نفس‌های حبس شده زمین در تکنیک Earth Bag

در پناهگاه Earth shelter

ویلهلم کرایس (۱۷ مارس ۱۸۷۳ – ۱۳ اوت ۱۹۵۵) معمار و استاد معماری برجسته آلمانی، در کمتر از یک سال، بین سال‌های 1925 و 1926، موزه kunstpalast رادر دوسِلدورف آلمان، در سایتی متشکل از ساختمان‌های فرهنگی، طراحی و اجرا کرد. درگذشته موزه Kunstpalast با دو جبهه مجزا شناخته می‌شد. اما در زمان کنونی هر دو بنا، تحت یک نام مشترک به هم متصل شده‌اند.

عدم تعادل بین جبهه نمایشگاه در شرق و غرب، به دلیل تخریب موزه Kunstpalast اصلی، که در پُشت چهره نمای طراحی‌شده توسط کرایس حفظ شده بود، پدید آمد و همچنین به خاطر سازه جدید بعدی که توسط اُسوالد ماتیاس اونگِرس (۱۲ ژوئیه ۱۹۲۶–۳۰ سپتامبر ۲۰۰۷) که معمار و نظریه‌پرداز معماری آلمانی بود و به دلیل طرح‌های خِردگرایانه و استفاده از فرم‌های مکعبی شهرت داشت، در سال‌های 2000 تا 2009 طراحی و ساخته شده بود، شرایط بسیار بدتری پیدا کرد.

در یک دوره زمانی، بخشی از مجموعه بال‌مانند موزه Kunstpalast، به دلیل آسیب توسط آب و مشکلات سازه‌ای، برای عموم غیرقابل دسترس شد. با جهت‌گیری جدید قسمت بال که فضای نمایشگاهی بود و در سرسرای پایینی به سمت شرق کشیده می‌شد و ارتباط تقریبا حذف‌شده بین کل مجموعه و فضاهای نمایشگاهی موقت، دو بال موزه Kunstpalast دیگر به عنوان یک واحد یکپارچه قابل درک نبودند! به همین دلیل در طرح نوسازی جدید، معماری زمینه گرا بهترین گزینه برای اقدامات آتی بود!

بال‌هایی از جنس نوسازی زمینه گرا در موزه Kunstpalast

هنگامی که گروه معماری Sieber Architekten در سال 2017 برنامه‌ریزی جدید موزه Kunstpalast را شروع کردند، هدف آنها این بود که اطمینان حاصل‌کنند که این بنا، با بخش‌های مختلفش، به یک موزه واحد در یک مکان شهری پر جنب‌و‌جوش تبدیل شود. قرار بود ظاهر فضاهای داخلی موزه Kunstpalast به عنوان عامل ایجاد کننده وحدت عمل کند که در فرآیند بازسازی، متناسب با مجموعه کلی طراحی و اجرا شود اما این تصمیم مُبتنی بر این شد که آثار گذر زمان، هرگز از این نوسازی حذف نشوند و سرانجام در سال 2024 این اتفاق به ثمر نشست و این موزه به یکی از بناهای زمینه گرا بدل شد.

(در رابطه با تعاریف اولیه و اصول معماری زمینه گرا می‌توانید مقاله "همه چیز در مورد زمینه گرایی در معماری" را مطالعه کنید.)

رابطه بین فضاهای موزه Kunstpalast به سبک معاصر است اما فقط یک قرارگیری با محورهای غالب، اصلی و فرعی تعریف شده بر اساس سلسله مراتب نیست. بلکه یک توالی پُرپیچ‌‌و‌‌خم از بخش‌هایی کاملاً مشخص، با اندازه‌های مختلف است که به طور مکرر بازدیدکنندگان را با تغییر جهت و چشم‌اندازهایی متنوع رو‌به‌‌رو می‌کند تا در مسیر این تغییرات، با دو سالن با راه‌پله‌های مارپیچ جدید که طبقات را به هم متصل می‌کنند، رو‌به‌رو شوند. در حقیقت دو سرسرا و یک ایوان!

از دیگر ویژگی‌های چینش فضایی در موزه Kunstpalast، قرارگیری استراتژیک بخش‌های ویژه با موضوعی مشخص است مانند فضاهای سفارشی برای کودکان که با مقیاس، زیبایی‌شناسی متمایز‌شان و همچنین گشودگی هدفمند نما به سمت بیرون و فضاها به سمت داخل، مشخص می‌شوند.

اتصال عمودی هر دو طبقه از طریق نصب دو آسانسور پِرسنلی جدید و دو راه پله مارپیچ بزرگ متناسب با کلیت موزه Kunstpalast انجام شده است. با بستن مسیرها به هدف تشکیل یک محل پیاده‌روی نمایشگاهی دایره‌وار و قرار‌دادن یک رستوران، فضای فرهنگی Ehrenhof به یک فضای شهری تبدیل می‌شود. تمرکز گروه معماری Sieber Architekten بر این بود که این موزه را به عنوان بنایی نوسازی کنند که با فضای بیرونی خود در گفتگو است، به نحوی که سایت و بنا به طور مساوی از این تعامل بهره‌مند شوند.

بازسازی موزه Kunstpalast در واقع تلاشی برای یافتن تعادل ایده‌آل بین مفاهیم موجود و تازه‌واردها است! اقدام به یافتن پاسخی برای این سوال که چگونه می‌توان با آنچه که نسل‌های قبلی برای ما به جا گذاشته‌اند، کنار آمد و اهمیت بنای قدیمی برای موقعیت فعلی خودش و جامعه در آینده را نیز در نظر گرفت!