تولد دوباره نیلوفرهای آبی در مرکز هنری TaoCang

روستاییان شهر Wangjiangjing نسل‌های متمادی نیلوفر آبی پرورش داده‌اند. برای آن‌ها گل، ریشه، برگ و ساقه نیلوفر آبی به معنای تمام زندگی آنها در چهار فصل سال است. در حالی که غلات، منبع اصلی تامین غذای این مردم بوده، آنها باور دارند که همواره رونق زندگیشان را وامدار نیلوفر آبی بوده‌اند.

مرکز هنری TaoCang در دهکده‌ای منزوی به نام Wangjiangjing در چین، در میان کوه‌های زیبا و جنگل‌های بامبو واقع شده و مکان پنهان آن، فضایی مملو از رمز و راز را ساخته‌ است. سرزمینی که مرکز هنری TaoCang در آن قرار دارد، تاریخی چند صد ساله دارد. در گذشته‌های دور این مجموعه، خانه یک صومعه تائوئیست بود و بعدها در زمان سلسله مینگ، به پناهگاهی برای رهبران شورشی تبدیل شد.

نام این مجموعه در زبان چین به "گنجینه سفال" معنا می‌شود که نشان‌دهنده تمرکز مرکز هنری TaoCang بر سرامیک‌های سنتی چینی است که گنجینه‌ای از فرهنگ چینی محسوب می‌شوند. مرکز هنری TaoCang به پناهگاهی برای هنرمندان، نوازندگان و روشنفکرانی تبدیل شده‌ که به دنبال الهام‌گرفتن و بیانی خلاق هستند. در طول سال هم این مرکز هنری میزبان نمایشگاه‌ها، کارگاه‌ها و اجراهای هنری متعددی است. این مرکز مجموعه‌ای از بیش از 1000 قطعه چینی عتیقه و معاصر را در خود جای داده‌است که تاریخ غنی و تنوع سرامیک‌های چینی را به نمایش می‌گذارد.

همچنین بازدیدکنندگان می‌توانند از تفکر آرام در باغ ذن مرکز هنری TaoCang که دارای حوض، صخره ها و باغ‌های بامبو است، لذت ببرند. مرکز هنری TaoCang تبادل فرهنگی بین چین و جهان را تقویت می‌کند، چرا که میزبان هنرمندان، محققان و مجریان بین‌المللی بوده و جامعه محلی را غنی کرده و گفت‌وگوی بین‌فرهنگی را ترویج می‌دهد.

طبق افسانه‌های محلی، منطقه‌ای که TaoCang در آن قرار دارد، زمانی محل زندگی یک اژدها بوده است! گفته می‌شود که پوشش گیاهی سرسبز و کوه‌های سر به فلک کشیده آن اقلیم، باقی‌مانده از خوش‌یُمنی حضور اژدها است. حتی شایعاتی شنیده شده که یکی از ساکنین صومعه، گنج‌های ارزشمندی را در زیر ساختمان‌ها دفن کرده است. به نظر می‌آید که این گنجینه‌ها هنوز در انتظار کشف‌شدن هستند!

جالب است بدانید که برخی از بازدیدکنندگان ادعا می‌کنند که پدیده‌های عجیبی را در مرکز هنری TaoCang تجربه کرده‌اند! از جمله صداهای غیرقابل توضیح و مشاهده شبح‌ها! با این حال، این داستان‌ها هنوز تایید نشده و در هاله‌ای از ابهام باقی مانده‌اند!

مرکز هنری TaoCang جایی که داستان خود را به قلم خودش می‌نویسد

گروه معماری Roarc Renew در این پروژه که مضمون بازسازی حومه شهری را داشت، بر این باور بود که ویژگی اساسی یک پروژه نوسازی در مقایسه با یک پروژه جدید، "تطابق زمان حال با سطح انرژی اصلی اثر" است. به باور آن‌ها، روح هر پروژه نوسازی به این شکل تعریف می‌شودکه جریان پنهان را دریابد و با آن همراه شود. همانطور که ماه درخشان قبل از کنار رفتن ابرها، دیده نمی‌‌شود! مالک به Roarc Renew سپرده بود تا پروژه را به نحوی بازسازی کند تا آن را به یک نقطه عطف بر اساس ویژگی‌های معماری و پیشینه تاریخی انبارها تبدیل کند. Roarc Renew می‌گوید مطمئناً اولین چیزی که یک معمار باید بفهمد، تشخیص این است که کدام ابر باید کنار برود و چگونه! این روشی است که Roarc Renew در سال‌های گذشته در بازسازی ساختمان استفاده کرده است. گویی باید منتظر مشاهده نشانه‌های درستی از اصول معماری زمینه گرا در مرکز هنری TaoCang باشیم!

این بنا با نام مستعار "انبار غله لوتوس" در شهر Wangjiangjing نیز شناخته می‌شود. زیرا دو انبار غله از سال‌های 1950 و 1960 در نزدیکی صدها هکتار از مرداب‌های نیلوفر آبی و کانال Taocang وجود دارند. این انبارها قبلا محل نگه‌داری غلات برای ساکنان بودند. بعداً آنها را سوزاندند و برای سال‌ها از آن‌ها استفاده نکردند. حوضچه نیلوفر آبی نیز قبل از انبار غلات در این سایت وجود داشت. به نظر می‌آید که ساختمان‌های مجاور، آب را از مرداب نیلوفر آبی و همین حوضچه می‌گرفته‌اند و برای اطفای حریق استفاده می‌کردند. انبارهای غلات در نزدیکی حوض نیلوفر آبی قرار دارند و به همین دلیل به آنها انبار لوتوس نیز می گفتند. پس از بازسازی، نقوش نیلوفر آبی تِرازو، در هماهنگی با طاق‌ها نیز بر سطوح کف طراحی شدند.

مرکز هنری TaoCang به نمایندگی از بنای سابق سخن می‌گوید

انبار غلات غربی به عنوان یک گالری تبلیغاتی عمل کرده، در حالی که انبار غلات شرقی به عنوان یک گالری هنری ایفای نقش می‌کند. از آنجایی که دو انبار غله با یک ساختار منحصر به فرد، یعنی همان سیستم نگهدارنده قوسی شکل بتنی، ساخته شده‌اند، از یک سیستم بصری داخلی مشابه بهره می‌برند. از آنجایی که قوس‌ها در کنار هم یک فضای کامل را تشکیل می‌دهند، شکستن چنین میدان انرژی بزرگی در طرح نوسازی، عاقلانه به نظر نمی‌آید! علاوه بر این، انبارهای غلات بسیار قدیمی هستند، بنابراین حضور هر عضوی غیر از ساختار اصلی، ممکن است به یک بار اضافه و تهدید بدل شود. در نتیجه گروه Roarc Renew به این نتیجه ‌رسیدند که تمام فضای انبارها باید صرفاً برای فضاهای نمایشگاهی استفاده شوند و کارکردهای کمکی لازم برای مرکز هنری در خارج از آن تأمین شوند.

پس از تخریب انبار نساجی مجاور، دو انبار غلات قدیمی به موازات یکدیگر قرار گرفتند. در حقیقت انبارهای غلات در یک خط شرق به غرب ایستاده‌اند که رو به کانالی در شمال آن و قطعه زمین وسیعی به سمت جنوب سکونت می‌کنند. در این زمینه، بهترین راه حل برای افزودن سازه‌ها به معماری اصلی، اتخاذ رویکرد «اِلحاق» است تا راهی برای کشف داستا‌ن‌های جدید از انبارهای قدیمی پیدا شود. به همین دلیل راهروهای ارتباطی شکل گرفتند. راهروها به عنوان فضای همراه در یک موزه هنری عمل می‌کنند، همچنین امکان گسترش فضای نمایشگاه به سمت بیرون از بنا به گونه‌ای که از فضای داخلی محافظت شود را نیز فراهم می‌کنند. با تمام این تلاش‌ها در زمینه معماری این اثر، گروه معماری Roarc Renew به تاریخ انبارهای قدیمی در هر قدم از طراحی احترام خاصی گذاشته‌اند.

پیوند جدایی‌ناپذیر خلافیت و عملکرد در مرکز هنری TaoCang

گالری‌های اصلی دارای چهار ورودی هستند و راهروهای تازه اضافه شده، جریان حضور بازدید‌کنندگان را به سمت مرکز سوق می‌دهند. در امتداد راهروهایی با اندازه مناسب، بازدیدکنندگان از دو طرف به سمت مرکز حرکت می‌کنند و سپس وارد گالری‌ها می‌شوند. انتهای شرقی و غربی به عنوان ورودی محموله‌ها عمل می‌کنند. به این ترتیب مسیر حرکتی بازدیدکنندگان و ورود بارها به وضوح از هم جدا می‌شوند. راهروهای دوقلو با نبوغی منحصر به فرد به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در قسمت ورودی مرکزی نه تنها به صورت افقی بلکه در حالت عمودی هم با اوج گرفتن تا یک ارتفاع مشخص، به موازات یکدیگر قرار بگیرند و در نتیجه، انرژی محصور در این فضا را در دو سو به جریان می‌اندازند.

روح این پروژه نوسازی نیز بر مبنای حفظ همین انرژی است. از یک سو، حالت افقی مرکز هنری TaoCang به خوبی با ماهیت موازی انبارهای قدیمی مطابقت دارد. از سوی دیگر، صعود مرکز هنری TaoCang در مسیر عمودی، تمرکز ما را به سمت آسمان می‌برد. از نظر فُرم، راهروها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که نقش سازه‌های همراه یا همان الِحاقی را داشته باشند تا جریان حرکتی را به ورودی اصلی در مرکز هدایت‌کنند. در آرایش سه بُعدی، راهروهای دوقلو به صورت پیوسته بالا می‌روند تا به فضایی توخالی و آرام در نقطه اوج مرکزی برسند که احساسات حضور یافته در معماری را به اوج می‌رسانند. آجرهای مُدرن راهروها، آجرهای قدیمی انبارها را به هم پیوند می‌زنند تا خاطرات گذشته زنده شوند تا این اثر به یکی از بناهای زمینه گرا تبدیل شود.

احترام تمام قد نوسازی به روح اولیه معماری در مرکز هنری TaoCang

هر چه بیشتر در مرکز هنری TaoCang کند‌و‌کاو می‌کنیم، بیشتر متوجه می‌شویم که راهروهایی که نقش "همراه" را بازی می‌کنند، نشان‌دهنده عشق Roarc Renew به انبارهاست. آنها در تمام مراحل، ساخت و ساز را با انسان‌ها مقایسه می‌کردند و معتقد بودند آثار معماری در واقع بازتاب مستقیم تفکر انتزاعی انسان‌ها هستند. هندسه هیچ احساسی ندارد، اما مردم می‌توانند روابط و احساسات را از عملکرد هندسه درک کنند. Roarc Renew هم در آثارش به دنبال احساس یگانگی و همدلی است. آن‌ها آرزو داشتند با وجود صدها برکه نیلوفر آبی در کنار هم، این دو انبار پس از 60 سال تجربه حضور در کنار یکدیگر که همواره با تغییر هم همراه بوده، به آرامش فضای داخلی بیشتری دست پیدا کنند.

بارها گلهای نیلوفر حوضچه، مانند یک تکه پارچه ابریشمی شکوفا می‌شوند. بنابراین در داخل انبار غلات، کف مزین‌شده با تصاویر گل‌ها، صحنه همان شکوفایی را شکل می‌دهد. اگر معماری بیرونی مرکز هنری TaoCang توانایی برانگیختن احساسات را دارد، طراحی داخلی آن با تفسیر ریشه‌های نام ‌گذاری آن - انباری که نیلوفرهای آبی در آن شکوفا می‌شوند - قدرت داستان‌گویی‌اش را اثبات می‌کند!

(برای درک بهتر ویژگی‌های نوسازی بر اساس اصول زمینه گرا، پیشنهاد ما به شما مطالعه مقاله "همه چیز در مورد زمینه گرایی در معماری" است.)

Source: Archdaily