سمفونی امید و آرزو در مدرسه شادی غنا

مدرسه شادی غنا که در میان مناظر پُر جنب و جوش کشور غنا واقع شده، به عنوان شاهدی بر قدرت معماری زمینه گرا و الهام‌بخشی آن است. این موسسه آموزشی قابل توجه، طراحی شده توسط استودیوی معماری 2bold مستقر در مادرید در همکاری با گروه NGO team4ghana، چیزی بیش از یک ساختمان است. مدرسه شادی غنا در نکوداشت شادی و جشنی برای یادگیری و به هم‌پیوستگی مردم و مکان است. طراحی مدرسه شادی غنا به طور یکپارچه خود را با محیط اطراف ادغام می‌کند و از میراث فرهنگی غنی این کشور و زیبایی طبیعی منحصر به فرد آن الهام می‌گیرد. طراحی مدرسه، مبتنی بر بافت محلی است و به نیازها و محدودیت‌های خاص این جامعه می‌پردازد. این پروژه درک عمیقی از بافت فرهنگی، اقلیمی و مادی سایت و همچنین ادغام مصالح محلی و استراتژی‌های طراحی پایدار را نشان می‌دهد. بدین ترتیب باردیگر با یکی از بناهای زمینه گرا مواجه هستیم.

معماری مدرسه شادی غنا اصول معماری زمینه گرا را در بر می‌گیرد تا گفتگوی هماهنگی بین محیط ساخته شده و محیط طبیعی آن ایجاد کند. استفاده از مصالح محلی، مانند آجرهای پخته در آفتاب و چوب‌های سخت بومی، نه تنها نشان‌دهنده سنت‌های معماری غنا است، بلکه ساخت و ساز پایدار و سازگار با محیط زیست را نیز تضمین می‌کند. فرم‌های نقاشی شده روی ساختمان مدرسه شادی غنا از خطوط زیبای تپه‌های اطراف تقلید کرده و حسی از جریان ارگانیک و وحدت با منظره ایجاد می‌کند.

علاوه بر جذابیت زیبایی شناختی آن، معماری مدرسه به طور متفکرانه‌ای طراحی شده تا حس شادی و اجتماع را تقویت کند. فضاهای نیمه بازِ پر از نور طبیعی، فضاهایی را برای همکاری، بازی، خلاقیت و تعامل فراهم آورده‌اند. جزئیات نقاشی‌های دیواری، به جنب و جوش هر چه بیشتر دانش‌آموزان می‌انجامد را تزیین تا الگوهای سنتی غنا را با حس تعلق آن‌ها، ادغام کند.

رنگ‌ها در مدرسه شادی غنا آموزگارند!

دانش‌آموزان مدرسه شادی غنا که در یک منطقه روستایی سکونت داشتند، پیش از این مجبور بودند چندین مایل زیر نور خورشید راه بروند تا به نزدیک‌ترین مدرسه برسند. این واقعیت در کنار نیاز به کمک به خانواده‌هایشان در منزل، باعث شده بود که اکثر آنها در سنین پایین تحصیل خود را رها کنند. مدرسه شادی غنا به دنبال پایان دادن به این موضوع، طراحی و اجرا شد.

این پروژه از دو بلوک کلاس درس تشکیل شده و توسط یک حصار، نسبت به نفوذ، ایمن گشته است. مدرسه شادی غنا محیطی درون‌گرا دارد که برای الهام بخشیدن به دانش آموزان جوان طراحی شده است. در نتیجه، یک فضای بسته را ایجاد کرده تا جایی که بچه‌ها بتوانند تمرکز کنند، بازی کنند و رویای آینده خود را در سر بپرورانند.

در درون این فضا، ساختمان شامل دو منطقه سبز است. یکی به عنوان محل استراحت و مطالعه و دیگری، جاییست که دانش‌آموزان می‌توانند سبزیجات بکارند. این ساختمان با یک پاسیوی مسقف تکمیل شده است که در آن دانش‌آموزان می‌توانند در هوای بارانی و آفتابی بازی کنند. ویژگی‌های معماری سنتی، مانند کف‌پوش‌های سرامیکی، سقف کاهی چهارخانه و نقاشی‌های هندسی، پیوندی بین فرهنگ محلی و مدرسه شادی غنا ایجاد می‌کند.

پس از گذراندن چند ماه برای مطالعه شرایط آب و هوایی و فرهنگ منطقه، معماران به پیشنهاد خلاقانه‌ای دست یافتند. این ساختمان برای ایجاد محیطی گرم و دلپذیر که بتواند به بهبود رفاه کودکان کمک کند، می‌تواند برخی از ویژگی‌هایش را به نوع شناسی مدارس معمولی اضافه کند. ساکنان محلی، از جمله زنان نیز، به عنوان بخشی از تیم ساخت و ساز که مدرسه را راه‌اندازی کردند، استخدام شدند. همچنین صنعتگران محلی و دانشجویان از دانشگاه‌های نزدیک به محل مدرسه، در ساخت این بنا همکاری و حس مالکیت و غرور را در جامعه تقویت کردند.

مدرسه شادی نشان می‌دهد که چگونه معماری زمینه گرا می‌تواند فضاهایی را ایجاد کند که نه تنها پاسخگوی نیازهای محلی باشد بلکه پایدار و توانمند برای جوامع بماند. (پیشنهاد می‌کنیم مقاله "همه چیز در مورد زمینه گرایی در معماری" را نیز مطالعه کنید.)

قبلی

1از8

بعدی

Source: Designboom