بازگرداندن قدرت، شکوه و بُعد معنوی یک صومعه قدیمی و تبدیل متمایزترین عناصر آن به ویژگیهای اصلی یک هتل منحصر به فرد و جذاب، ماموریتی بود که توسط noa در پروژه بازسازی این صومعه دنبال شد. این هتل قرن هفدهمی به همراه باغ وسیع خود، توسط یک دیوار بلند احاطه شده و قدمت آن به اروپای در حال گذر از قرون وسطی باز میگردد.
گروه معماری نوآ فضاهای تاریخی یک صومعه قرن هفدهمی در شهر آرکو (واقع در نوک شمالی دریاچه گاردا) را به یک هتل منحصربفرد تبدیل کرده، در حالیکه جذابیت معماری اصلی، فضای آرامش و مراقبه آن حفظ شده است. حوضچه ای از آب طبیعی که با کاشیهای رنگ آبی تیره تزیین شده، از برخی سازههای معمولی روستایی الهام گرفته شده است که میتوان آنها را در ساحل دریاچهها پیدا کرد. نیمی از ساختمان که میزبان کلیسا و صومعه است، دست نخورده باقی مانده و راهبه ها همچنان در آن زندگی میکنند. در سال 2020 کار بر روی پروژه هتل با همکاری نزدیک با اداره میراث فرهنگی ترنتو آغاز شد.
پروژه نوآ شامل دو مرحله اصلی بود: بازسازی با رویکرد زمینه گرایی، تبدیل صومعه و فضای داخلی آن به هتل، با ایجاد فضاهای مشترک(پذیرایی، لابی، اتاق صبحانه، بار و آشپزخانه) در طبقه همکف که بین طبقه اول و انبار توزیع شدهاند. در این پروژه و در قسمت باغ، یک بخش جدید با موضوع سلامتی جسم و روح در 500 متر مربع ساخته شد که شامل: اتاق استراحت، اتاق های درمان، سونا و یک دوره سلامتی با حمام بخار است!
ایده اصلی بازسازی، حفظ معماری صومعه و نگهداشت طرح اصلی مسیرهای داخلی، تاکید بر استفاده از هندسه موجود در حجمهای جدید و توجه دقیق به انتخاب مواد و رنگها بود. معمار میگوید: فلسفه طراحی موجود به ما کمک کرد تا وضوح ترکیبی، ایستا و بصری را حفظ و این صومعه را به مکانی خاص تبدیل کنیم و البته این تمام ماجرا نیست! مناظر سرسبز باغ نیز نقش مهمی ایفا کردند و به نوعی الهامبخش معماری ساختمانهای شیشهای یا همان منطقه سلامتی هستند که در نتیجه، رابطهای مسالمتآمیز بین تاریخ و زمین ایجاد شده است.(وقتی شما در این بخش مشغول استراحت هستید از طریق پنجرههای شیشهای بلند میتوانید مناظر باغ را به تماشا بنشینید). آیا همه این ها از اصول معماری زمینه گرا نیستند؟ (اگر برای پاسخ به این سوال هنوز شک دارید، پیشنهاد ما به شما مطالعه مقاله همه چیز در مورد زمینه گرایی در معماری است.)
صومعه به طور کامل توسط یک دیوار مرزی به ارتفاع 7 متر که ظاهر اصلی آن حفظ شده، محصور است. شاید کمی تعجبآور است که بدانید فضاهای هر طبقه به روشهای بسیار متفاوتی ساخته شدهاند. فضاهای متحدالمرکز طبقه همکف با راهرو در تضاد است و تعداد زیادی تیرهای چوبی در زیر شیروانی وجود دارد. طراح به تنوع محیطها توجه ویژهای داشته و راهحلهایی ارائه داده که طرحهای مختلف، دستخوش تغییر نشوند اما جذابیت و اصالت آنها تقویت گردد. به این ترتیب، توسعه فضاهای مشترک در طبقه همکف بر پلان موجود صومعه تاکید دارد. در امتداد محور مرکزی، سالن پذیرایی، اتاق صبحانه و یک اتاق مطالعه است که همگی با سقفهای طاق دندهای زیبا تزئین شده است. یک راهرو طولانی همراه با بار و آشپزخانه نیز در طبقه همکف قرار دارد. یک سوئیت با باغ خصوصی نیز در این قسمت ایجاد شده است.
همانند بسیاری از بناهای زمینه گرا مناظر در طبقه اول داستان دیگری دارند! جایی که یک راهرو مرکزی باشکوه توسط تیرهای سقفی که به طول تقریبا 50 متر کشیده شدهاند، پوشیده شده است. در اینجا، حجرههای رهبانی قدیمی(حجره اتاق کوچکی است که توسط یک راهب برای زندگی و به عنوان فضای مذهبی استفاده میشود) که در امتداد طرفین قرار گرفتهاند، دو در دو به هم متصل شدند تا اتاقهای بزرگتری (از 22 تا 30 متر مربع) ایجاد کنند. به این ترتیب، در هر اتاق یک "سلول" یا اتاق خواب را تشکیل میدهد، در حالی که دیگری میزبان حمام است. درهای قدیمی، از چوب روشن، همگی در ضلع خارجی، در امتداد راهرو نگهداری میشدند تا جلوه چشمگیر ورودیها را که راهرو طولانی را پُر کرده بود، حفظ کنند.
در طبقه اول همچنین یک سوئیت ساخته شده است که قبلا میزبان حمام ها بود است. در طبقه دوم یک اتاق زیر شیروانی بزرگ میبینید که بالای آن خرپاهای چشمنواز قرار دارند و میزبان دو ردیف اتاق است که به یک راهروی مرکزی طولانی باز میشود. جالب است بدانید خرپاهای چوبی بازسازی شده، به عملکرد اصلی خود ادای احترام میکنند. در بالاترین نقطه سقف هم، یک نورگیر، درست در امتداد سقف قرار دارد که نه تنها راهرو را روشن میکند، بلکه اتاقها را نیز به لطف پنجرههای گذری نورانی میکند!
نام هتل جدید Monastero Arx Vivendi با 40 اتاق (شامل 2 سوئیت) مهمان نوازی را در هماهنگی کامل با این مکان دیدنی ارائه میدهد. نظر شما در مورد سبک بازسازی متفاوت در این هتل قرن هفدهمی چیست؟