از شما دعوت میکنیم تا در تراس اُخرایی مشرف به نخلهای خرما در شهر نِفتاح در تونس بنشینید تا تجربهای ماورایی داشته باشید؛ شهری که اغلب صوفیان، آن را خانه معنوی تصوف (شاخهای عرفانی از اسلام) میدانند. اقامتگاه بومگردی دارهی نگین طراحی معاصر و دهکدهای مستقل برای خود است. جایی که نگرانیها فراموش میشوند و احساس آرامش، به سنگینی گرمای بهار تونس در روح و جان شما مینشیند. (برای اطلاعات بیشتر در مورد معماری زمینه گرا در آفریقا با ما همراه شوید.)
در تراس عمومی اقامتگاه بومگردی ”DAR HI” مناظر وسیعی به چشم میخورند مانند نخلهای یک واحه صحرایی غرقشده در دل بستر(واحه: یک آبادی کوچک است در بیابان که در آن آب وجود دارد)، شبکهای از خیابانهای باریک شهر، دریاچه بزرگ و البته شور و در نهایت تپههای بیابانی که هر کدام برای جلب توجه به عنوان یک کارت پستال خیرهکننده، با هم در رقابت هستند! این مکان به همراه مناظرش، آرامشی عمیق را به شما هدیه خواهد داد، بدون اندکی حواسپرتی! یک مهمانخانه جذاب و استراحتگاه سبز در شهر نفتاح تونس که قرار است با یک برنامهریزی به رهبری یونسکو به شکوه سابق خود بازگردد.
یک هتل در واحهای خیرهکننده در وسط صحرای تونس، خلوتگاهیست با رویکرد مینیمالیستی و روحیه مراقبه که در آن معنویت، پدیدار میشود. به گفته یکی از صاحبان این اقامتگاه، منطقه نفتا در آرامش و انزوا نفس میکشد! و البته معنویت و انرژی خاصی از دل شهر بیرون میآید. هدف اصلی صاحبان این هتل این بود که شبیه دیگران نباشند! آنها میخواهند مهمانان تجربهای مُدرن داشته باشند؛ این چیزی است که واقعا برایشان مهم است. فراتر رفتن از کلیشههای هتلهای لوکس به سمت یک فضای نوآورانه و زیست محیطی که به خوبی با محیط اطراف و زمینه خود ادغام میشود، جاهطلبانه و آیندهنگر! در حقیقت معماری زمینه گرا قرار است اینجا، آرامش حاصل از تعاملی درست و وزین را به ارمغان بیاورد.
آنها تلاش کردند چیز بیشتری را به جنوب تونس بیاورند، منطقهای که تا حدودی متروکه بوده است. ایجاد چالشهای مختلف در منطقه، مورد علاقه صاحبان این اقامتگاه است. مثلا جشنواره موسیقی که راهاندازی کردند به توسعه و ارتقای منطقه کمک کرده و تلاش میکند تا به آرامی درخشش خود را به دست آورد. این اقامتگاه، تجسم قدرت همکاری و انگیزه برای نوآوری است. این اولین پروژه معماری طراح صنعتی فرانسوی Matali Crasset است که آثار او در سراسر اروپا یافت میشود و دومین همکاری او با هتلداران است.
میتوان گفت اقامتگاه بومگردی دارهی نقش متعادل کننده بین مُدرنیسم و طراحی بومی دارد. اشتیاق به استراتژیهای طراحی مُدرن که میبینید، فراتر از دیدگاههای فردی است. جنبه انسانی، مرکز مشترک این همکاری است. رویکرد معمار، نمادی از اخلاق طراحی او است، ترکیبی از عملکرد مادی، پیچیدگی سنتهای معماری تونس و زیباییشناسی حساس و معاصر که با تضاد التقاطگرایی(شیوهای در هنر که تلاش دارد بهترین را از هر شیوه و سبکی اقتباس کند) مشخص میشود. تلفیقی از تأثیرات معماری اروپایی، آفریقایی و عربی. (اگر به نحوه تشخیص معماری زمینه گرا در آثار معماری علاقهمندید، شما را به خواندن مقاله صفر تا صد معماری زمینه گرا دعوت میکنیم.)
همه فضاها منحصر به فرد با سلیقه و اصالت طراحی شدهاند و گویی اقامتگاه بومگردی دارهی مانند دهکدهای است که از بطن شن بیرون آمده! ساخته شده بر روی ستونها و محصور شده توسط یک دیوار بیرونی که بر یکی از ویژگیهای معمول معماری محلی تونس، اشاره دارد. دیوارهای آن با رنگ اخرایی-هلویی تزیین شدهاند و این مکان را از ساختمانهای آجری همسایه متمایز میکنند. یک استخر روی پشت بام بر خلاف معماری مرسوم، ایجاد شده است.
زبان طراحی کلی ترکیبی از زیبایی شناسی باهاوس با اشارهای از مدرنیسم کالیفرنیایی دهه 60 و ریادهای سنتی تونس است. عناصر طراحی جذاب قرن نوزدهمی با الهام از معماری موریش، فضاها را پُر میکند، از دیوار عظیم نمای اصلی و سوراخ های نمادین کوچک در دیوارهای شنی رنگ گرفته تا کاشی های فایانس فیروزهای، آبی و نارنجی در اتاق بخار. دیوارهای داخلی با رنگهای روشن تزئین شدهاند که در عین بازیگوشی، مناسب با محیط هستند در حالیکه سنگ و شیشه در سرتاسر زوایای تیز، درخشش خاصی بوجود آوردهاند!
فضاهای شاخص در این بنا در عین انعطافپذیری و پیچیدگی در فُرم، با هم متحد هستند. سالن اصلی به فضای وسیعی باز میشود که در آن رمپ سیمانی خاکستری تیره و اثاثیهها خودنمایی میکنند. این هتل به طور کامل با اسبابی مبله شده که معمار با همکاری صنعتگران محلی با عنوان اشارهای به تاریخ و سنتهای منطقه، طراحی کرده است. صندلیها و نیمکتهای چوب نخل، کاناپههای توکار و آباژورهایی برای فضاهای مشترک. اثاثیهها نتیجه یک همکاری چند سطحی هستند که به عنوان یک مراقبه روحی از اجتماع و همزیستی عمل میکند.
18 اتاق هتل، ساده، کاربردی و با سلیقه طراحی شدهاند. اتاقهای پیلوت که در سراسر تراس اُخرایی با کانالهای مینیاتوری به سبک باغهای موریش بر روی ستونهای سیمانی پراکنده شدهاند و دارای چشماندازهای خیرهکننده از استخر و آبادی هستند. برجستهترین آنها یک بودوآر طاقچهای با حجاب شیشهای است که در خلأ معلق است، جایی که تختخوابهای نارنجی و آبی روکش شده، مهمانان را به استراحت دعوت میکنند. (بودوار به زبان فرانسوی یک اتاق خصوصی برای نشیمن خانمها و یا یک سالن مبلمان شده در منزلهای اشرافی است که بین فضای ناهارخوری و اتاق خواب قرار دارد. البته این واژه همچنین برای اتاق خوابهای مختص خانمها نیز به کار میرود.)
اتاق های تروگلودیت(ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪه از ﺣﻔﺮه ﮐﻨـﺪه ﺷﺪه ﺑﻪ دﺳﺖ اﻧﺴﺎن) از خانههای زیرزمینی ماتماتا الهام گرفته شده و تا حدی زیر زمین و در اطراف یک منطقه مدور طراحی شده است. تپهها، فضاهای باز چندخوابهای هستند که برای گروهها و خانوادهها طراحی شدهاند و دارای طرحها و باغهای بیابانی هستند. جالب است بدانید یک خانه سنتی به نام مالیکادار، تکمیل کننده اقامتگاه است.
اقامتگاه بومگردی دارهی در نظر گرفتن پایداری و وضعیت اقتصادی طراحی شده است. در اینجا، «سبز بودن» فراتر از بازیافت صِرف است. از تکیه بر منابع انرژی پاک تا روشهای ساختمانی پایدار، تعادل بین محیط زیست و اخلاق بسیار محسوس است.. این هتل به طور کامل توسط صنعتگران محلی با استفاده از مواد محلی مانند چوب نخل، سنگ آهک از شهرک تاله، سنگ مرمر از منطقه فوسانه و آجرهای سفالی ساخته شده در نفتا است. این اقامتگاه از انرژی گرمایی زمین برای گرمایش استفاده میکند و استخر با آب چشمهای که مستقیماً از صحرا میآید، دوباره پُر میشود. یک باغ سبزیجات ارگانیک ترکیبات مورد نیاز آشپزخانه را تامین کرده و در عین حال کشاورزی سنتی واحه را نیز احیا می کند.
این مکان با فلسفه محلی توسعه یافته و چشمانداز طراحان و صاحبان آن این بود که جامعه و فرهنگ را در گفتگوی آگاهانه درباره منابع طبیعی گرد هم بیاورند و در عین حال خودکفایی را ارتقا دهند. از آنجاییکه گردشگری پایدار، آینده گردشگری است، طراح شدیدا به آن اعتقاد داشته است. اقامتگاه بومگردی دارهی به طرق مختلف توجه را به سنتهای غنی منطقه جلب میکند. شاید در زمان خوردن شام به بهترین نحو این را موضوع را نشان میدهد. غذاها در عین سادگی و پیچیده بودن با وفاداری به میراث، ترکیب میشوند.
فراتر از طراحی و کارایی زیستمحیطی، چیزی که این اقامتگاه را مانند دیگر بناهای زمینه گرا متمایز میکند، تمایل طبیعی و سخاوتمندانه به آزادی، گسستگی و آرامش است. این پروژه، خلوتگاهی اسرارآمیز برای جسم و روح است، فضایی برای مهمانان تا رسیدن به آرامش. این فضایی است که در آن با استفاده از قدرت محیطی الهامبخش، کنارهگیری از شلوغی شهر را تجربه خواهید کرد.
به ندرت در اقامتگاههای بومگردی، به خصوص در شب، آرامش شکسته میشود اما همانطور که آسمان صاف تونس به رنگ بنفش درخشان تبدیل و خورشید مدیترانه به افق نزدیکتر میشود، تنها صدایی که سکون را میشکافد اذان مؤذن برای آخرین نماز است!