این اقامتگاه خاکی متعلق به یک خانواده شش نفره در هند است. این سایت روی بقایای بسیاری از ساختمانهای تخریب شده قرار دارد. جهت به حداکثر رساندن مساحت، خانه بازیافتی در چندین سطح طراحی شده تا بتواند کل خانواده را در خود جای دهد و رویاهای مشتری را به بهترین شکل ممکن برآورده کند.
پتانسیل زیادی در برخورد با خانههای کوچک در حومه شهر برای مشتریانی که با بودجههای محدود و برنامههای دقیق به معماران مراجعه میکنند، وجود دارد. میتوان گفت برای بسیاری از افراد،خانهها، در توسعه چشماندازهای حومهشهری هند، نوعی سرمایهگذاری از جنس آرزوست که گاهی اوقات یک عمر پسانداز از مشتریان میطلبد! این خانهها که بسیار متفاوت از خانههای آخر هفته هستند به خودی خود به نمونه اولیه تبدیل شدهاند و به عنوان محوری مهم برای زندگی ساکنان عمل میکنند.
این خانه با احتیاط بسیار از مواد بازیافتی و حساس به محیط زیست علیرغم محدودیتها در ساخت خود استفاده میکند و در عین حال اجازه میدهد معماری از بطن این محدودیتها بیرون بیاید و خودنمایی کند! دیوار Debris بر روی یک پایه کشف شده و با موادی که از سایت بازیافت میشوند، ساخته شده است. دال با پوستههای نارگیل پُر شده و به معمار این امکان را میدهد که در آن قسمت از بتن کمتری استفاده کند! در حالی که خانه از فناوریهای جایگزین متعددی استفاده می کند به نظر میرسد هوس و شوخی خاصی در طراحی آن وجود دارد! (همانطور که میدانید، معماری زمینه گرا در استفاده همزمان از ُسنت و فَناوری پیشرو است.)
محوطه کوچک با جزییات دقیق و خاصی، تهویه و پنجرههای ساخته شده از ضایعات را تضمین میکند و خانه دارای مقیاسی قابل توجه با حساسیت نسبت به محله است. با گسترش نفوذ شهری در شهرهای کوچکتر، بسیاری در آرزوی خانههایی هستند که اغلب با استفاده از شیشه، بتن، فولاد و سایر مصالح شهری ساخته میشوند. با مقاومت در برابر این پدیده فراگیر و ایجاد معماری ُمدرن و در عین حال پاسخگو به شرایط خاص بافت خود، شاید شهرها را قادر سازد تا زبان منحصر به فرد خود را بیابند. (اگر برای سوالات خود در مبحث چگونگی پاسخدهی معماری زمینه گرا به بافت، به دنبال منبع جامع و کاملی هستید، پیشنهاد ما به شما مقاله صفر تا صد معماری زمینه گرا است.)
مثل همه بناهای زمینه گرا با توجه به تفاوتهای ظریف محلی و محدودیتهای اقتصادی، مواد، با مسئولیت پذیری و حساسیت بالا انتخاب شدند. دیوارها از زمینی که در داخل محوطه کنده شده بیرون آمدهاند، آوارهای ساختمان قبلی به دیواری منحنی شکل تبدیل شده و حیاط مرکزی را تشکیل میدهد و کانون مرکزی خانه میشود که به آن دیوار آوار میگویند و همچنین ظهور یک فناوری جدید از چوب بازیافتی برای ایجاد مبلمان که از جعبهها برای نگهداری کتابها برای مشتری که معلم مدرسه است، به دست میآید.
ابتکارات پایدار در همه جای ساختمان به چشم میخورد. شامل یک سیستم جمعآوری و بازیافت آب باران و یک گردش هوای غیرفعال که از طریق طراحی دقیق حیاط و نما به دست میآید. هر روز پنجرههایی که با جعبههای متری، یک نقاشی دیواری بر روی دیوارهای خاکی ایجاد میکنند! پوسته نارگیل که به عنوان پُرکننده در سقف بتنی استفاده میشود، جلوهای معاصر به سازه میدهد. نیمه دوم خانه دارای سقفهای پوسته فروسیمنت است. با نگاهی به بافت محلی، این پروژه با فروتنی، تعهد خود را به جامعه و محیط زیست حفظ میکند. (اگر به معماری زمینه گرا در هند علاقه ویژه دارید، میتوانید مقالات مربوط به این مجموعه را مطالعه کنید.)