این مَردِ ژاپنی، معماریست که وقار را به زندگی روزمره میآورد، جاییکه عادی بودن، فوقالعاده میشود و آرامش، به شکوه میانجامد! «ریکن یاماموتو» جایزه معماری پریتزکر ۲۰۲۴ را از آنِ خود کرد. یاماموتو به دلیل ایجاد رابطه بین قلمروهای عمومی و خصوصی و طراحی معماری، به عنوان پسزمینه و پیشزمینه زندگی روزمره، شناخته میشود. او پنجاه و سومین برنده جایزه معماری پریتزکر و نُهمین معمار ژاپنی است که به دنبال «آراتا ایزوزاکی» این جایزه را دریافت میکند.
او یک مورخِ معماری نیست، اما از گذشته و همچنین از فرهنگهای مختلف درس میگیرد! به عنوان یک معمار، او از گذشته کُپی نمیکند، بلکه اقتباس میکند، دوباره استفاده میکند و تکامل مییابد و نشان میدهد که اصول، در این ارتباطات، باقی میماند. یاماموتو جعبه ابزار این حرفه را هم به گذشته و هم به آینده گسترش داده است تا بتواند هر بار، در حالتهای بسیار مختلف و در مقیاسهای بسیار متفاوت، مناسبترین پاسخ را به چالشهای هر دو زمان، ارائه دهد. (برای درک بهتر سبک یاماموتو بهتر است ابتدا همه چیز در مورد زمینه گرایی در معماری را مطالعه کنید.)
ریکن یاماموتو که در سال ۱۹۴۵ در پکن، به دنیا آمد، اندکی پس از پایان جنگ جهانی دوم به یوکوهاما نقل مکان کرد، جایی که در حال حاضر هنوز در آنجا ساکن است. اولین تجربه او با معماری در سن ۱۷ سالگی زمانی اتفاق افتاد که از معبد کوفوکوجی بازدید کرد. او در سال ۱۹۶۸ از دانشگاه نیهون، گروه معماری، کالج علم و فناوری، فارغ التحصیل شد و در سال ۱۹۷۱ مدرک کارشناسی ارشد معماری را از دانشگاه هنر توکیو، دانشکده معماری دریافت کرد و در سال ۱۹۷۳، کار خود را با نام Riken Yamamoto & Field آغاز نمود.
برای او، شناخت فضا، شناخت کُلِ جامعه است! همانند تمامی بناهای زمینه گرا در حالیکه رویکرد معماری کنونی بر حریم خصوصی، تأکید و ضرورت روابط اجتماعی را نفی میکند. با این حال، می شود آزادی هر فرد را در فضای معماری اجتماعی ارج نهاد و هماهنگی را در میان فرهنگها تقویت نمود.
یاماموتو همچنین سبک معماری خود را با الهام گرفتن از ماچیای سنتی ژاپنی و خانههای اویکوس یونانی که از لحاظ تاریخی با مراکز شهری در هم تنیده بودند، توسعه داد. جالب است بدانید محل اقامت او برای تشویق تعامل اجتماعی با همسایگان از طریق تراس ها و پشت بام های آن ساخته شده است!
شفافیت در فُرم، مواد و فلسفه، اساس دیدگاه معماری یاماموتو است. معماری زمینه گرا در کارهای او به وضوح باورهای خود را از طریق ساختار مدولار و سادگی فُرم آن بیان میکند. فعالیتها، دیکته نمیشوند، بلکه مردم را قادر میسازد تا زندگی خود را در ساختمانهای او با ظرافت، عادی و البته همراه با طعم شعر و شادی شکل دهند...!
Source: archdaily